Ik mis mijn vader... - The Storytelling Watch Society
16631
post-template-default,single,single-post,postid-16631,single-format-gallery,ajax_fade,page_not_loaded,, vertical_menu_transparency vertical_menu_transparency_on,qode-title-hidden,qode-theme-ver-7.8,wpb-js-composer js-comp-ver-4.8.1,vc_responsive

19 Jan Ik mis mijn vader…

Ik mis mijn vader.

Ik mis mijn vader nog elke dag. Was nog maar zestien toen ik hem verloor. Als vrienden praten over hun vader, dan doet dat pijn.

Ik kan me de laatste keer dat ik hem zag nog goed herinneren. Hij moest een risicovolle operatie ondergaan. Maar daar stond ik, toen op die leeftijd, amper bij stil. Gelukkig ging ik de avond voor de operatie, voor ik naar hockeytraining zou gaan, nog even bij ‘m langs. Daar in dat ziekenhuis keuvelden we wat, praatten we over ditjes en datjes en aten snoepjes. Toen ik wegging liep hij met me mee tot aan de lift. Zijn beeld vlak voordat de liftdeuren sloten, herinner ik me nog als de dag van gisteren.

Dat beeld van papa met zijn mobiele infuus. Zenuwachtig en gespannen over de komende operatie. Geen moment realiseerde ik me toen dat dit de laatste keer was dat ik hem zou zien.

Ik heb zulke mooie herinneringen aan mijn vader. Hij was er altijd als je ‘m nodig had. Was voor mij een baken in een verwarrende wereld. Bracht me zonder morren naar mijn uitwedstrijden. Hoe ver die ook waren. Zonder zich te bemoeien met mijn spel, begeleidde hij me op een positieve manier. Haalde hij het beste uit me naar boven.

Ik zie de feestjes die we als familie vierden. Hoe wild we dansten. De muziek die later op de avond steeds harder ging. De klanken van U2, de Beatles, George Michael en Supertramp… Die feesten waren zo leuk. En mijn vader was de grote gangmaker.

Ik kijk terug op een warme kindertijd. Draag mijn geliefde vader inmiddels dicht bij me. Zijn naam, Brent Edward, staat in mijn horloge. Zo kan ik zijn nagedachtenis levend houden. Hem mijn leven lang koesteren.

SONY DSC

SONY DSC

No Comments

Post A Comment