Drie plus.

‘We kunnen het hebben als iemand gelijk heeft’

Ik heb alles van hen geleerd. Toen ik in 2005 hier begon, mocht ik op de bagagedrager van John zitten. Jan Willem kwam twee jaar later. Vanaf dag een mocht ik mee naar de ceo’s van bedrijven. Waarschijnlijk omdat ik het enige personeelslid was, naast de vrouw van John. Ik ben opgegroeid met het bedrijf. Juist dát vindt de buitenwereld juist zo leuk, krijg ik te horen.

Ik had misschien een jaar werkervaring. Ik kwam hier binnen als autoverkoper. Daar was ik ingerold vanuit mijn studie. Maar hier leerde ik over beslissingsvormen, over financiële zaken waar ik de ballen verstand van had en ik leerde rustiger te worden. Tot dan toe kon ik alleen verkopen. Dat is het enige wat ik dacht te kunnen. Door hen ben ik heel veel breder geworden. Zeker doordat ik overal mee naar toe mocht.

We werken in een gunningsbusiness. Natuurlijk moet je goede spullen hebben, maar wat ook belangrijk is dat je elkaar wat gunt. Klanten vinden de passie en de chemie die het bedrijf uitstraalt heel prettig. Want tussen ons is er geen politiek. We zijn rechttoe rechtaan. Geen gelul. We do as we say. We zijn jut en jul met kul die ons op het rechte pad houdt. De buitenwereld ziet dat en vindt dat interessant. Als die chemie er niet was, hadden we alleen een zakelijke relatie.

Ik kijk nog steeds naar John op. Heb veel respect voor hem. Omdat hij ouder is, maar ook vanwege zijn levenservaring. Ik vraag heel vaak advies aan hem, of het nou privé of zakelijk is. Als ik mijn vrouw achter het behang wil plakken, stap ik naar John. Over financiële zaken, zoals een hypotheek,  ga ik naar Jan Willem.

Ik kan niet zonder hen. Er zijn nog steeds afspraken, waarbij ik als 39-jarige liever heb dat een van hen meegaat omdat internationale klanten, zeker Amerikanen, het belangrijk vinden dat er enige senioriteit aanwezig is. Ik kan ook niet in mijn eentje een distributiebedrijf runnen, zij wel.

Tijdens het verkoopproces zeiden John en ik tegen Jan Willem: ‘Wij zorgen dat het geld binnenkomt en dan moet jij de verkoop in goede banen leiden.’ Wij werden rustig omdat Jan Willem zei dat het goedkomt. Desondanks zijn John en ik uit stress wel 17.000 keer uit lunchen gegaan, hahaha. Konden we even de wereld bespreken. Daarna waren we niet meer gestrest.

Zeker vroeger stuurde John weleens een mail met de mededeling: : ‘Mijn emmer zit vol. Allemaal morgen op kantoor om 0900 uur.’ Dat emmertje is niet van drie jaar opgekropte frustratie. Het emmertje is van een maand frustratie. En iedereen reageert dan: ‘John, daar heb je gelijk in. Ik moet er even naar kijken. Of, nee, daar heb je geen gelijk in. Ik bedoel het anders.’ Dan is het weer weg en gaat iedereen verder. Zolang je die emmer maar op tijd leegt.

Er is niemand van ons die denkt: ‘Laat ik mijn mond houden anders ontstaan er problemen.’ Met onze extraversie zeggen we het meteen als we iets irritant vinden. Maar de borden vliegen dan niet tegen de muur. We kunnen het hebben als iemand gelijk heeft.’